Szepty szatana

REQUIEM KLASYKA POLSKIEJ LITERATURY GROZY – TADEUSZA OSZUBSKIEGO

WYDANIE JUBILEUSZOWE W CZTERDZIESTĄ PIĄTĄ ROCZNICĘ LITERACKIEGO DEBIUTU AUTORA

Legenda polskiej literatury grozy, Tadeusz Oszubski, w książce „Szepty szatana” zawarł unikalny zbiór krótkich powieści grozy i komentujących je esejów publicystycznych, których wspólnym mianownikiem jest odwieczna walka dobra ze złem. Utwory pełne mrocznych zagadek zawierają analizę natury zła oraz procesów duchowej degeneracji człowieka.

W części fabularnej czytelnik znajdzie krótkie powieści grozy z elementami okultystycznymi, osadzone w realiach historycznych: o istotach karmiących się fluidem astralnym („Metamorfea”), artyście, który mordował kobiety opętane przez Lilith („Mrok i duszy chłód”), diabolicznym rozdarciu wszechrzeczy („Wilkołak z Mauro”) czy o alchemiku zmanipulowanym przez szatana, który tworzy pozornie groteskowe, a w istocie groźne dla ludzkości formy życia („Homunculus Mirabilis”).

Część eseistyczna zatytułowana „Z mrocznych archiwów” stanowi literacko udokumentowane śledztwo w sprawie zła, prowadzone z pasją badacza i precyzją reportera. Tu Tadeusz Oszubski odchodzi od fikcji i sięga do źródeł: procesów sądowych, akt kryminalnych, relacji świadków, a także tekstów kultury. Akty wampiryzmu, manifestacje wilkołaków, procesy czarownic, opętania, zbrodnie na tle rytualnym – te zjawiska często postrzegane jako relikty minionych epok współcześnie nie tracą aktualności, ujawniają się w nowych, niekiedy jeszcze groźniejszych formach.

1. Profanarium

Poetycka inwokacja grozy, modlitwa człowieka pochłanianego przez pradawne zło. Wysoce symboliczny utwór nasycony mistyką i obrazami duchowego rozpadu. „Profanarium” otwiera bramy do wiodących ku otchłani „Szeptów szatana”.

________________________________________

2. Metamorfea

Panna Luiza de Vierge, średniozamożna szlachcianka z francuskiej prowincji, znajduje na terenie swojej posiadłości zwłoki mężczyzny, a w ich pobliżu nieprzytomnego młodzieńca. Zabiera go do swojego pałacu i otacza opieką. Ten tajemniczy osobnik przedstawiający się jako Jean, wprowadza atmosferę erotycznego napięcia i duchowego zamętu. Pewnego dnia nieopodal lasu, służący odnajduje pannę de Vierge nagą i nienaturalnie wychudzoną i ze spiralnymi symbolami namalowanymi na skórze. Po powrocie do dworu okazuje się, że tajemniczy gość znikł. Zakochana i opętana tęsknotą Luiza de Vierge wyrusza w desperacki pościg za miłością swojego życia, wplątując się w diaboliczną konfrontację tajnej watykańskiej organizacji walczącej z istotami z gatunku metamorfea vampire.

„Metamorfea” to nowatorskie spojrzenie na temat wampiryzmu, w którym życiodajnym pokarmem nie jest krew a fluid astralny – energia duszy. Metamorfea  vampire, stwór o piekielnym rodowodzie, zmienia płeć i wygląd, zacierając granice między mężczyzną a kobietą, między kochankiem a katem. Zmienność cielesna jest tu narzędziem kuszenia i wciągania duszy w spiralę zatracenia.

________________________________________

3. Z mrocznych archiwów: Wampir nieumarły

Wielowarstwowa analiza fenomenu wampiryzmu, łącząca badania naukowe, folklor, literacką tradycję romantyzmu i dokumenty kryminalne. Autor poruszył tu przypadki m.in.: Vlada III Tepesa – pierwowzoru powieściowego Draculi, Elżbiety Batory, Petera Kurtena – Wampira z Dusseldorfu, Johna George’a Haigh’a, czy krakowianina Karola Kota.

________________________________________

4. Mrok i duszy chłód

Franciszek Ossowicki – polski rysownik w służbie cesarza Napoleona wypływa wraz z ekipą badaczy na arktyczne wody w kierunku bieguna północnego, by utrwalać na papierze odkrycia dokonane w wodach i na nieznanym lądzie. Wśród wiecznych lodów staje oko w oko z obrazami sięgającymi prapoczątków świata, opisanymi w biblijnej Genesis. W okowach mrozu tkwi ciało Lilith krwawiące z ran, a wokół walają się szczątki upadłych aniołów, rozrzucone na polu kosmicznej bitwy. Od tej chwili w życiu Ossowickiego zachodzi zmiana, postępki podporządkowane są misji.

Lilith – biblijna pierwsza kobieta, matka demonów – staje się dla Ossowickiego nie tylko postacią z mitu, lecz realną obecnością, która opętuje kobiety i sprowadza je na drogę duchowego zatracenia. Artysta wyrusza na swoistą krucjatę i w konsekwencji dopuszcza się wielokrotnych zbrodni.

________________________________________

5. Z mrocznych archiwów: Generalny Tropiciel Czarownic

Esej publicystyczny przedstawiający Matthewa Hopkinsa – bezlitosnego tropiciela czarownic, a w rzeczywistości seryjnego mordercy działającego w majestacie prawa. Utwór przedstawia kulisy procesów czarownic z XVII wieku, obnażając mechanizmy histerii, manipulacji religijnej i społecznej przemocy w imię walki ze złem.

Tadeusz Oszubski demaskuje Hopkinsa jako zdeprawowanego seksualnego sadystę, mordercę i tchórza. Esej ukazuje uniwersalna prawdę, iż osobiste kompleksy, bezkarna przemoc i ideologia mogą spleść się w katastrofalną w skutkach machinę zbrodni.

________________________________________

6. Wilkołak z Mauro

Fabuła tej krótkiej powieści rozgrywa się w 1890 roku na wyspie Mauro na Adriatyku – miejscu, które z modnego kurortu przeistacza się w epicentrum nadprzyrodzonego kryzysu. Seria brutalnych morderstw i bezczeszczenia zwłok wywołuje interwencję tajnej watykańskiej służby, której celem jest neutralizacja wpływu upadłych aniołów na ludzkość.

Jedna z postaci, Fortunato Floretti, to chłopiec, który po wyprawie do jaskini Silentia Bianca przechodzi makabryczną przemianę – jego ciało i psychika ulegają deformacji, przemienia się w bestię. Zostaje schwytany przez karabinierów i zamknięty w lochu jako domniemany wilkołak. Jednak za przemianą Fortunata kryje się coś więcej, mianowicie szatański rytuał, który poprzez „rozdarcie we wszechrzeczy” otwiera na Ziemi wrota upadłym aniołom i umożliwia im grasowanie w świecie ludzi.

Pierwodruk krótkiej powieści „Wilkołak z Mauro” ukazał się w „Antologii diabolicznej. Tam, gdzie umiera duch”, wydanej nakładem wydawnictwa Wydawca Arkadiusz Siejda, Kalinowo, 31 października 2024 roku.

________________________________________

7. Z mrocznych archiwów: Trop wilkołaka

Interdyscyplinarna analiza zjawiska likantropii: historyczna, antropologiczna, religioznawcza, zawierająca wątki demonologiczne, parapsychologiczne i medyczne. Autor rekonstruuje obecność motywu wilkołactwa w imaginarium kulturowym całego świata, traktując je nie jako wyłącznie folklorystyczną fantazję, lecz jako zwierciadło ludzkich lęków przed uleganiem instynktowi, rozkładem duszy i rozmyciem tożsamości człowieka. Wilkołak to nie tylko potwór, to także pytanie: gdzie kończy się człowiek, a zaczyna bestia?

Interesującym aspektem tekstu jest refleksja nad odwróconym opętaniem, koncepcją, wedle której to człowiek wchodzi w duszę zwierzęcia i ją opanowuje, by działać jako drapieżnik. Takie mistyczne „przesiedlenie jaźni” wykracza poza zwykły bestiariusz grozy i sięga do rytuałów szamańskich oraz parapsychologii.

________________________________________

8. Homunculus Mirabilis

Alchemik i żołnierz Jehan Gisart, przyjaciel Paracelsusa i Agryppy, podczas jednej z wojennych wypraw staje się posiadaczem legendarnej „Tablicy Szmaragdowej” autorstwa Hermesa Trismegistosa. Porzuca wojaczkę i udaje się w podróż, by rozwiązać zagadkę i skorzystać z potęgi zawartej w magicznym artefakcie. Pracuje w utworzonym przez siebie w Bretanii laboratorium alchemicznym, na początku stycznia 1524 roku osiąga sukces i z martwej materii ożywionej ulotnym duchem, tworzy żywą istotę zwaną przez wtajemniczonych Homunculus Mirabilis. Od tej chwili rozpoczyna się bój nie tylko o życie Gisarta, ale i o losy świata.

„Homunculus Mirabilis” to krótka powieść łącząca pełną tajemnic, dramatyczną fabułę osadzoną w realiach renesansu z głęboką refleksją okultystyczną. Oszubski ukazuje tu alchemię jako realną siłę zdolną nie tylko do przemiany materii, lecz do zakłócenia ładu duchowego świata. To opowieść o akcie stworzenia, który nie przynosi pozytywnej energii życia, lecz wieszczy zagładę świata opartego na Bożym ładzie.

________________________________________

9. Z mrocznych archiwów: Szepty szatana

Tytułowy tekst zbioru, w którym autor łączy pracę dziennikarza śledczego z imaginacją pisarza grozy, konstruując wielowarstwowy esej publicystyczny o przypadkach opętań, satanistycznych zbrodni, czarnej magii i duchowej degeneracji. To literackie dossier szatana, nie tylko jako metafory, ale i zła osobowego, siły destrukcyjnie oddziałującej poprzez ludzi, idee i rytuały.

Tadeusz Oszubski sięga do literackiej klasyki konfrontując ją z głośnymi sprawami z pierwszych stron gazet: brutalnymi rytualnymi morderstwami, aktami profanacji, przejawami kultu szatana wśród młodzieży, mechanizmami działania międzynarodowych sekt satanistycznych.

________________________________________

10. Złe zło

Miniatura literacka będąca epilogiem zbioru „Szepty szatana”. W tym utworze autor snuje rozważania nad istotą zła – czym ono jest, jak działa, dlaczego przyciąga wielu ludzi.

„Złe zło” stanowi filozoficzne postscriptum do tworzących zbiór opowieści o demonach, opętaniach i duchowej dezintegracji. Oszubski porzuca literackie maski i stylizacje, by w refleksyjnym tonie przyjrzeć się samej istocie zła, a więc zarówno formom, jak też, jego gradacji, źródłom i mechanizmom działania w świecie współczesnym. Autor zestawia różne formy i pojęcia zła: osobowe, mimowolne, intencjonalne, przyrodzone i kulturowe. Wskazuje na powszechność i banalność zła, na jego obecność w zwykłym człowieku, a jednocześnie nawołuje do czujności duchowej.

Wydanie ilustrowane.

Zamów w przedsprzedaży

Księgarnia Ksiąg Zakazanych (oprawa miękka)